“Toen ging Abram op weg, zoals de HEERE tot hem gesproken had,…”
Genesis 12: 4
Het was een wonderlijke roeping die Abram kreeg toen de HEERE hem riep. Abram mocht Gods stem horen. Hoe hij dit gehoord heeft weten wij niet. Duidelijk is wel dat de HEERE met hem spreekt. Abram die op dat moment in Haran woont. Zijn vader Terah is met zijn gezin vanuit Ur der Chaldeeën vertrokken om naar Kanaän te gaan maar ze bleven in Haran wonen. Daar is het de HEERE die Abram opdraagt zijn land uit te gaan, uit zijn familiekring en uit het huis van zijn vader.
Dat is nogal een offer wat van Abram gevraagd wordt. Zijn familie was zijn bescherming en betekende veiligheid. Familie betekende zorg voor elkaar en familiebezit. Abram moet dit allemaal opgeven, loslaten omdat de HEERE hem zegt dat hij moet gaan. Hoe zal hij dit hebben uitgelegd aan zijn familie en hoe zouden zij dit hebben ontvangen? Zo vraagt de
HEERE offers van Zijn kinderen. Offers om Zijn wil te doen. Offers die betekenen dat we bepaalde zaken moeten opgeven en loslaten. Zaken waar we erg vast aan kunnen zitten. We kunnen denken aan ons bezit, bepaalde mensen of gewoonten, onze carrières, en vul het maar voor uzelf in. Daar kan vol onbegrip op gereageerd worden. Er kan spot en minachting geuit worden. Hoe kun je dit nu doen? Abram heeft ook vast vragen en opgetrokken wenkbrauwen gekregen, misschien wel spot en minachting.
Tegenover de opdracht die de HEERE geeft, het offer dat Hij vraagt zet Hij een enorme belofte. “Ik zal u tot een groot volk maken, u zegenen en uw naam groot maken, en u zult tot een zegen zijn.” De HEERE zal zegenen wie Abram zegenen en vervloeken wie Abram vervloeken. In Abram zullen alle geslachten van de aardbodem gezegend worden. Zo is
de HEERE onze God. Hij vraagt niets van ons zonder Zijn zegen eraan te verbinden. Een onverdiende zegen. Deze God is nog altijd dezelfde. Hij roept ons op Zijn wil te doen en wil daarbij Zijn kinderen Zijn zegen niet onthouden. Niet als beloning maar uit onverdiende genade. Uit liefde voor Zijn kinderen.
Gods wil doen is gehoorzaam zijn aan Zijn spreken tot ons. Dankbaar zijn voor Zijn genadig omzien naar mensen die uit zichzelf niets mee te brengen hebben. Mensen die zo vast kunnen zitten aan wat deze wereld ons te bieden heeft. Zondaren die God verlaten hebben, die dwalen en weglopen. Mensen die soms geen weet of besef hebben van de Heere onze God. Wat zou Abram van God geweten hebben?
Abram is gehoorzaam aan Gods spreken. Gehoorzaam aan Zijn woord, Zijn opdracht om op weg te gaan en alles achter te laten. Abram vertrouwde op de stem die tot Hem sprak. Ik hoor nog wel eens dat er gezegd wordt; ik zou willen dat God tegen mij sprak. Daarbij doelt men dan op een bijzondere ervaring. De HEERE spreekt ook vandaag nog tot ons.
Hij spreekt door Zijn Woord, door de Bijbel. Hij heeft Zijn Woord op Schrift gesteld. Daarin maakt Hij ons Zijn wil bekend. Maar dat niet alleen. Daarom komt Hij ook met Zijn beloften tot ons. Belooft Hij ons Zijn zegen wanneer wij gehoorzaam zijn. In geloof antwoorden en Zijn wil doen. Wanneer wij de weg gaan die Hij ons wijst. De weg van geloof en
bekering. Geloof in de Heere Jezus Christus Die de Weg de Waarheid en het leven is.
Zijn ook wij bereid om net als Abram op weg te gaan? Gehoorzaam te zijn aan wat de HEERE gesproken heeft? Zijn wij bereid om offers te brengen, dingen op te geven en los te laten om de weg van de HEERE te gaan? Abram luisterde naar de HEERE. Luisteren en gehoorzamen dat zijn niet de sterkste kanten van een mens. Daar hebben we kracht voor
nodig, daarin moet de HEERE ons leiden, ons bereid maken. Abram ging ook niet uit eigen kracht, maar in de kracht van de HEERE. Zo hebben wij de leiding van de Heilige Geest nodig in ons leven. De Heilige Geest die onze oren opent voor Gods stem, ons leert luisteren en vertrouwen. De Geest die ons leert te gaan, ons offers leert brengen en vol
te houden.
Toen ging Abram op weg, zoals de HEERE tot hem gesproken had. En u? Gaat u op weg, in gehoorzaamheid aan Zijn Woord? Ga maar op weg, dan zult u nooit beschaamd uitkomen. Want de HEERE wil Zijn zegen niet onthouden aan wie luisteren en gehoorzamen op Zijn stem.
Ds. M.J. van Keulen